A Mátyás téren álló, a Löffler-fivérek által tervezett épületet néhány éve azok is megismerhették a Liza a rókatündér című filmből, akik korábban elkerülték a környéket.
A szocializmus építészetét még nem tanultuk meg a helyén kezelni, pedig lassan ideje lenne megkezdeni a korszak műveinek megőrzését. Újpesten többé-kevésbé sikerült.
A filoxérajárvány és a város fejlődése által elpusztított kőbányai szőlőkből egykor évi egy-másfél millió liternyi bor is született, ma viszont már semmi sem emlékeztet rájuk – leszámítva az Óhegy tetején lévő aprócska tornyot.
A fakitermeléssel gazdaggá vált gengszter tizenöt éven át építette engedély nélkül az egyszerre lenyűgöző és ijesztő tornyot. Az ámokfutásnak egy bírósági ítélet vetett véget.
A valaha volt legszürreálisabb halált halt férfi arcszőrzete még ma, négyszázötven évvel később is látható a városban, amelyről mindenkinek Hitler jut eszébe.
Jó lenne, ha nem hatalmi erőviszonyok alapján dőlne el a tervezett magasházak sorsa Budapesten, hanem a lakossággal folytatott párbeszéd során, mondja Pálfy Sándor építész, a BME Urbanisztika Tanszékének volt vezetője.
A Feneketlen-tótól mindössze néhány percnyi sétát téve a legendás nevelőnővel is találkozhatunk. Az ilyenek miatt éri csak meg igazán nyitott szemmel járni a városban!